Down under

Na de laatste nacht door te hebben gebracht in Canggu, Bali, was het tijd om naar het vliegveld van Bali Denpasar te gaan. We zouden om 12:45 uur naar Australië vliegen. Na het inchecken en de controle bij de douane gaan we haar het gedeelte waar de gates zijn. We kijken wat in verschillende winkeltjes en gaan uiteraard even ergens wat eten. Natuurlijk had ik alweer honger, het was immers alweer lunchtijd. Om 12:00 uur zijn we naar de gate gelopen, want om 12:15 moesten we boarden. Om en rond 12:45 mochten we het vliegtuig nog niet in. Dit was best wel gek aangezien dit onze vertrektijd was. Toen het ongeveer 13:00 was werd er omgeroepen dat het vliegtuig een technisch mankement had en dat ze druk bezig waren dit “probleem” te verhelpen. Oh nee, vertraging dacht ik, nu duurt het nog langer voordat we in Australië zijn en we hadden er nu juist zo’n zin in. Na 1,5 uur wachten mochten we het vliegtuig nog niet in en zou de vertraging nog minstens één uur gaan duren. Ik besloot een dutje te gaan doen op de grond voor de gate (normaal gesproken zou ik zo nooit kunnen slapen, maar ik kan sinds het reizen werkelijk waar overal in slaap vallen). Ruim een uur later schrok ik wakker omdat Lotte me riep. We waren beide in slaap gevallen en Lotte was dus wakker geschrokken en zag nog maar een klein groepje mensen bij de gate staan. We liepen naar het informatie bord en zagen tot onze grote verbazing dat onze vlucht gecanceld was. “En nu?”, zeiden we tegen elkaar. We hadden dit beiden nog nooit meegemaakt. Na nog wat gesproken te hebben met andere mensen die dezelfde vlucht hadden, zijn we terug gegaan naar de incheckbalie (waar het allemaal begon deze ochtend). We kregen een aantal stempels van de douane in ons paspoort en moesten ons melden bij de incheckbalie om een nieuwe vlucht te kiezen. We kozen de vlucht naar Brisbane de dag daarna en kregen te horen dat we konden overnachten in het Novotel vlak bij Bali Denpasar AirPort op kosten van de vliegtuigmaatschappij. Toen we onze bagage weer terug hadden zijn we direct naar het hotel gegaan en werd ons een 2-persoonskamer toegewezen. Het was zo heerlijk om überhaupt al een hotel binnen te lopen met een beetje luxe. En onze kamer, die was echt heerlijk. Het bed was zo schoon en zo zacht en we hadden een regendouche. Een geluk bij een ongeluk zou ik maar zeggen. Ondanks dat de vlucht gecanceld was waren we heel blij dat we 1 nachtje zo luxe mochten slapen. Alles zat er bij in; zwembad, sportschool en eten zoveel als we konden. Omdat we er toch maar het beste van moesten maken zijn we die avond nog naar Kuta geweest. Kuta is super toeristisch en naar mijn idee niet heel bijzonder, maar in de buurt van ons hotel was al helemaal niks te doen. We liepen wat rond in de stad en hebben nog wat winkeltjes bekeken. Daarna viel ons oog op een Spa resort. OK, een massage…, dat hadden we wel verdiend. En ja hoor, daar zaten we naast elkaar voor een welverdiende voetmassage van 30 minuten. Ik moet zeggen dat de massage in Gili T. beter was, maar goed, een massage is een massage en we konden in ieder geval even relaxen. Na de massage zijn we terug gegaan naar het hotel en hebben we beiden heerlijk geslapen. De volgende ochtend hebben we genoten van het uitgebreide ontbijt en vertrokken we naar de luchthaven. Poging 2 en deze poging ging gelukkig wel goed. Keurig op tijd vertrokken we naar Brisbane.

Na een vlucht van ongeveer 6,5 uur kwamen we ‘s nachts aan in Brisbane. We zijn vrijwel direct gaan slapen, het reizen had ons toch wel heel moe gemaakt. De eerste dag in Brisbane zijn we wat gaan shoppen. Brisbane is een wat grotere stad waar je in het centrum heel veel leuke winkels kunt vinden en daarnaast zijn er ook een hoop restaurantjes. Oh ja, de eerste keer dat ik dus op het knopje drukte bij het stoplicht moest ik zo lachen. Het geluid wat daaruit komt lijkt zo erg op het geluid wat je hoort als je het spel “pacman” speelt, hilarisch. Elke keer als ik nu in Australië voor een stoplicht aan het wachten ben moet ik daar aan denken. ’s Avonds zijn we naar de Story Bridge gegaan. We hadden de tip gekregen om dit ‘s avonds te doen, omdat de brug dan helemaal verlicht is en het dan erg mooi is om te zien. Ik zal een foto toevoegen, zodat jullie er een beeld bij krijgen. We hebben over de hele brug gelopen en zijn daarna nog wat rond wezen kijken/lopen in de buurt van de brug en ‘the creek’. Ook rond de creek zitten hele gezellig barretjes. Heel leuk om ‘s avonds een drankje te doen.

De volgende dag was Lotte jarig en besloten we een leuk tentje te kiezen om uitgebreid te gaan lunchen. Het was een stukje lopen en iets buiten het centrum, maar het was een hele leuke plek om lekker te lunchen. We zaten in de rooftopbar genaamd “Little big old House”. Geluncht met cocktails (gin!!) en een lekker broodje. Overigens zaten er in dit straatje onwijs veel toffe restaurantjes, zeker een aanrader om heen te gaan voor lunch/diner in Brisbane (Grey Street). Na de lunch hebben we nog wat gechilld in het centrum en zijn we daarna vertrokken naar het vliegveld van Brisbane, diezelfde avond vlogen we naar Cairns. Dit is eigenlijk het meest noordelijke puntje voor de backpackers die in de East-Coast rondreizen. Vanaf daar zouden we onze reis naar het zuiden gaan starten.

Een paar uur later kwamen we aan in Cairns. Het was al laat dus we konden er niet direct wat over zeggen, maar Cairns was wel meer een backpack plaatsje dan Brisbane. Brisbane is natuurlijk ook gewoon een wat grotere stad en Cairns gaf ons het vakantie gevoel gewoon wat meer terug. De volgende dag gingen we ontbijten en bespraken we wat we graag wilden zien in Cairns. Uiteraard kwam duiken in the Great Barrier Reef als eerste in ons op. Dit moesten we wel plannen, want dat wil je niet missen, maar dit konden we ook niet direct doen vanwege de vliegreis die we net achter de rug hadden. Ik blijf toch nog extra voorzichtig met mijn oren. Terwijl we tijdens het ontbijt aan het bedenken waren wat we wilden doen kwam er een jongen naar ons toe gelopen. “Ja, wat doen jullie vandaag, want wij, ik en een vriend, willen vandaag een auto huren om de watervallen in Cairns te gaan bekijken, maar het leek ons wel handig om met meerdere mensen te gaan, zodat we de kosten kunnen delen”. We hebben eigenlijk meteen ja gezegd, omdat je nu gewoon lekker zelf naar de watervallen kon rijden en zelf kon bepalen hoe lang je ergens wilde blijven. Met een tour zit je toch vast aan tijden en daarnaast betaal je ook nog eens extra veel geld. Nog geen uur later zaten we met z’n vieren in de auto richting de eerste waterval ‘Josephine Waterfall’. Normaal gesproken kun je van deze waterval afglijden, als een glijbaan, maar nu was het te gevaarlijk om dit te doen. Het had de afgelopen dagen namelijk heel hard geregend in Cairns en jullie hebben vast het nieuws gelezen over alle krokodillen die op die manier de stad binnenkwamen. De “overstromingen” hadden dus ook het plaatsje Cairns bereikt en hierdoor waren de watervallen te wild om in te zwemmen. Uiteraard zijn we wel even het water in gegaan, maar dit was gewoon veilig. Na de Josephine Waterfall zijn we de auto ingestapt om naar de volgende waterval te gaan, ‘Milla Millaa Waterfall’. Deze waterval is super mooi en bekend van een videoclip van het nummer “Mysterious girl - Peter Andre”. Iedereen doet de “hair-flip” in dit water net zoals ze doen in de videoclip van het nummer. Ik heb het overigens niet geprobeerd hoor jongens, dus nee, een foto is er niet haha. Het enige wat wij geprobeerd hebben is om in de buurt te komen van de waterval zelf door tegen de stroming in te zwemmen. En geloof mij, dat valt niet mee als het vóór het bezoek aan de waterval zo hard geregend heeft. Na het bezoek aan de laatste waterval zijn we weer terug gegaan naar het hostel.

De volgende dag besloten we lekker te gaan relaxen en chillen. ‘s Ochtends ben ik naar de sportschool geweest (woehoeee). Het was fijn om weer even wat te doen, maar moeilijk om bij te houden hier. Na de gymsessie zijn Lotte en ik naar de Lagoon geweest. De Lagoon is eigenlijk gewoon een zwembad in de buurt van de zee waar je kan zwemmen en chillen. Het was een goeie, zonnige dag, dus het was erg druk bij de Lagoon. Het is eigenlijk een beetje bedoeld ter vervanging van het strand / zwemmen in de zee, want dat is over het algemeen te gevaarlijk hier in Australië. Na wat uren bij de Lagoon besloten we boodschappen te gaan doen. Dit was ook helemaal nieuw voor ons. Iedereen kookt hier ‘s avonds en neemt eten mee als ze weggaan zodat ze kunnen lunchen. Als ik de prijzen zie in restaurant/cafés etc. begrijp ik het wel. Het is betaalbaar, maar niet als je ook nog eens dure excursies wilt doen en er langer dan een “normale” vakantie verblijft. Wij moesten er dus ook maar aan geloven. In Indonesië aten we gewoon elke avond ergens anders en hebben we echt geen enkele keer gekookt. Nu besloten we om wraps te maken en we hadden ook maar gelijk wat snacks gekocht als tussendoortje voor op de dag. Oh ja, en een cooltas, want anders ben je geen echte Australia backpacker. Eénmaal terug in het hostel besloten we ook maar direct onze Great Barrier Reef dive te boeken. Dit kon bij My Happy Travels dat in ons hostel was gevestigd. Het was wat aan de dure kant, maar dit wilden we zeker niet missen. We boekten meteen al voor de volgende dag. De tour bestond uit drie duiken in the Great Barrier Reef en onbeperkt eten/drinken (ook niet onbelangrijk). Als je niet eet ga je dood.

Na het boeken van de toer zijn we lekker gaan kokkerellen. Heel grappig om te zien hoe Lotte en ik dat samen doen. We starten gewoon beide met het voorbereiden van iets zonder ook maar iets met elkaar te overleggen, het gaat allemaal zo natuurlijk dat we wel een getrouwd stel lijken. Elke keer als we nu ontbijt pakken of koken of afwassen, het maakt niet uit wat we doen, maar we kennen onze plek in onze “relatie”, haha.

De day after was de dag dat we gingen duiken. The Great Barrier Reef, dat is gewoon echt een bucketlist ding! Vroeg in de ochtend moesten we ons melden bij de reef terminal en konden we inchecken op onze boot. Een hele grote boot. Heel wat anders dan wat we gewend waren tijdens onze duikcursus. Daar konden we onszelf gewoon naar achter laten vallen in het water, maar bij deze boot kan je dat echt ff lekker niet doen. Ik zag het ons al proberen van die enorme boot. Eénmaal op de boot moesten we allerlei vragenlijsten invullen en ons duikcertificaat laten zien. Trots als een pauw liet ik deze via de SSI app zien (het hardcopy certificaat is onderweg naar of is al in Nederland). Super mooie foto heb ik ook op mijn certificaat, de foto is ook op een super goed tijdstip gemaakt: ‘s ochtends vroeg, zonder make-up na een avondje stappen in Gili T.

Na wat uitleg over de manier van duiken in Australië moesten we nog ruim 1,5 uur varen naar de Flynn Reef voor onze eerste duik. De manier van duiken is bijna hetzelfde als in Indonesie, maar sommige handgebaren onder water verschillen (kleine verschillen overigens). Voor de eerste duik was ik toch wel een beetje nerveus. Oké, ik wist hoe het allemaal in zijn werking ging, maar ja, dit is toch een ander land, andere mensen en andere duikspullen. En oh ja, ik moest nu het water in springen van een grote boot, misschien vond ik dat nog wel het meest eng. Oké, vinnen op de rand van de boot, je rek in en handen op je mask. 3,2,1 en daar ging ik. Toen ik éénmaal in het water lag wist ik niet meer waarom ik het nou ook al weer zo spannend vond, maar goed, ik was in het water. We zakten in eerste instantie af naar 8 meter en daar zagen we direct een schildpad. Zo leuk! Hij vond het ook heel leuk, want hij zocht continue de aandacht van de fotograaf en het leek wel alsof hij wilde spelen, hij deed een paar backflips en bleef maar om ons heen zwemmen. Zo leuk! De duiken daarna waren allemaal op een andere manier heel mooi. We hebben veel gekleurde vissen gezien en een kleine Reef haai. Ook is onze dive master nog aangevallen door een triggerfish. Ze waarschuwde al voor deze vis omdat ze op dit moment “broedseizoen” hebben, ze beschermen dan hun eitjes en zien duikers als een bedreiging. Ik zwom echt recht achter de duikmaster en hij gebaarde dat er een Triggerfish in de buurt was. Nog geen seconde later zwom de vis keihard op hem af en probeerde hem te bijten. Ik ben gelijk weggezwommen en eigenlijk de rest van de duikgroep ook. Het is niet levensgevaarlijk, maar niet fijn als deze vis je bijt of prikt. Op een gegeven moment keek de duikmaster om zich heen omdat niemand van de groep meer te bekennen was. Iedereen was gewoon keihard weggezwommen, haha één voor alle en alle voor één. De laatste duik had ook wel wat indruk op me achter gelaten. Dit was the Flynn Reef garden. Hier heb ik zoveel mooi gekleurd koraal gezien, echt prachtig! Al met al was the Great Barrier Reef een fantastisch ervaring en kan ik deze afstrepen van mijn bucketlist. Verder zijn we in Cairns nog een paar keer wezen stappen en heb ik daar mijn verjaardag mogen vieren. Niet voor lang, want omstreeks 02:00 uur had ik klaarblijkelijk al genoeg drank op voor de hele avond en ben ik naar bed gegaan… oeps. De dag daarna was het tijd om Cairns te verlaten met een dikke hangover; next stop: Mission Beach, Magnetic Island en Airlie Beach.