Let’s go Jakarta

Dinsdag 13 februari ben ik dan eindelijk aan mijn reis begonnen. Met een kriebelend onderbuik gevoel, zoals we die kennen van de zenuwen voor het maken van een tentamen, was ik onderweg naar Schiphol. Eenmaal aangekomen bij Schiphol in Amsterdam begon de hectiek al. Ik had 2 dagen van te voren al ingecheckt. Dit had ik natuurlijk bewust gedaan, zodat ik zeker was van een stoel in het vliegtuig en ik me daar in in ieder geval geen zorgen over hoefde te maken (mijn vriendinnetje Lisanne die het weekend voor vertrek nog bij me was vertelde dat vluchten via China Southern Airlines, de vliegmaatschappij waarmee ik vloog, weleens overboekt zijn en je dan de status “stand-by” krijgt. Ze legde uit dat dit zou kunnen betekenen dat er geen stoel meer voor je vrij zou zijn en je op de wachtlijst zou komen te staan). Guess what?! It was me.. die er op Schiphol achter kwam dat ik de 2e persoon op de wachtlijst zou zijn, seat: stand-by (nice!). Ik moet eerlijk zeggen dat ik schrok en me echt even groot moest houden. Bij de incheckbalie had ik om meer informatie gevraagd, waardoor het gesprek wat langer duurde bij de drop-off van de bagage. Na de drop-off liep ik gauw naar boven en zwaaide nog een keertje blij naar m’n ouders. Ik wilde ze niks vertellen, want ze waren al zo nerveus. Toen ik net het hoekje om was ging mijn telefoon, “Papa belt”. “Hey, wat duurde dat vreselijk lang zeg, wat was er allemaal aan de hand?”. Waarop ik antwoordde: “Oh ja ze vroeg waar ik precies allemaal naar toe zou gaan met reizen”. Eenmaal aangekomen bij de gate moest ik wachten totdat elke passagier ingecheckt was en dan zou ik horen of ik nog mee kon met de vlucht. Gelukkig was dit het geval en heb ik mijn ouders direct het verhaal van het “lange” wachten kunnen uitleggen. Opgelucht kon ik ademhalen en de reis naar de 1e stop Ghang-Zhou doorzetten.

Het eerste gedeelte van de reis is prima verlopen, het was lang (11,5 uur) maar ik heb wel 3 films gekeken en geslapen. Eenmaal aangekomen op Ghang-Zhou ben ik direct doorgelopen naar de gate voor mijn vlucht naar Jakarta en mijn ouders en neef Koko laten weten dat ik al bijna in Jakarta was. 5,5 uur later was ik in Jakarta. Overigens heb ik deze vlucht zo diep geslapen dat ik de maaltijd gewoon gemist heb, dat is zo niks voor mij haha. De landing op het vliegveld van Jakarta ging vlekkeloos en ik kon overal direct doorlopen. Ook mijn bagage (1 backpack) had ik snel. Na het pakken van de bagage ben ik direct naar de uitgang gegaan waar neef Koko op mij zou wachten. Ik haastte me er snel naartoe, want ik was toch wel heel benieuwd naar Koko. Ik zag hem eigenlijk direct en we zwaaiden al van verre naar elkaar.

De eerste vraag die Koko stelde is of ik honger had en dat hij direct wilde gaan eten (Hey.. ik hou nu al van neef Koko). “Westers of Indisch?” was de vraag. “Indisch natuurlijk, ik wil alles proberen!”

Koko nam mij mee samen met zijn “driver” genaamd Pa-ie-djo (geen idee hoe je het schrijft, maar zo spreek je het uit). Hij ziet er erg aardig uit, maar spreekt helaas geen Engels. De rit in de auto kon beginnen. Eerste stop: lunchen bij een shopping-mall naast een golfbaan. Eenmaal aangekomen vraag ik Koko eten uit te kiezen voor mij. Hij kiest voor het gerecht Nasi Goreng, ham. Eerlijk is eerlijk het was echt heerlijk en wat een mooie locatie om te lunchen. Het was een van Koko’s hotspots en je keek uit op een gigantische golfbaan (ik zal hieronder wat foto’s toevoegen). Na het eten stapten we de auto in richting het familie huis van opa Soewarto en ook dit vond ik heel spannend.

Eenmaal aangekomen werd ik opgewacht door opa Soewarto en zijn huishoudelijke hulp Vikkie. Ik werd heel vriendelijk ontvangen en voelde mij direct op mijn gemak. Beiden spreken geen Engels, maar we hebben allemaal ons best gedaan met elkaar te communiceren. Opa Soewarto kwam direct met allerlei foto’s van de familie aan. Broers, dochters, kleinkinderen, alles kwam voorbij. Schattig hoe leuk hij het vond mij te ontmoeten en me alles te laten zien. Het familiehuis is overigens groot en heeft een grote tuin waar opa heel trots op is. Hij heeft wel 5x verteld hoeveel meter zijn tuin is en dat hij 15 ajams heeft (voor de belanda’s onder ons: kippen). Daarnaast heeft hij mij fruit laten proeven, uit eigen tuin. Ook heeft hij de bomen laten zien waar het fruit in groeit. Eén van de bomen heb ik kunnen onthouden. Opa zei dat dit een “pisang” boom was. Ik kende gelukkig het woord “pisang” (banaan) en opa het woord boom. Op deze manier hebben we eigenlijk heel de middag zitten kletsen, haha.

Na het kletsen met opa en het maken van selfies met Vikkie ben ik me gaan opfrissen en leek het Koko leuk samen te gaan eten in een Live Music café in het centrum van Jakarta. Je zou denken dat dit om de hoek is, maar met het drukke verkeer hier hebben we er ruim 1,5 uur over gedaan naar het café. Eenmaal aangekomen kregen we een leuk plekje in de buurt van het podium. We hebben heerlijk gegeten en geluisterd naar de Live Music act. Erg gezellig en leuk om te zien dat dit een van de favoriete dingen is van Koko om te doen. Ik zal ook hier wat foto’s van toevoegen. Het café heette overigens: Pisa Café Menteng in Jakarta.

Na het eten en het kijken en luisteren naar de Live Music zijn we teruggegaan naar het familiehuis. Onderweg terug ben ik wel een paar keer bijna in slaap gevallen. Toch nog wel een beetje last van een jetlag denk ik zo. Toen we terug kwamen zaten opa Soewarto en Pa-ie-djo nog buiten op ons te wachten. Ik had verwacht dat opa al sliep, omdat hij tegen me gezegd had altijd om 22:00 uur, max. 23:00 uur naar bed te gaan, maar volgens mij vond hij het leuk om ons nog even te zien. Hij heeft me nog een aantal keer begroet en toen ben ik lekker gaan slapen in de logeerkamer.

Vannacht is eigenlijk onverwachts redelijk goed gegaan tot nu toe. Om 01:30 uur schrok ik wakker omdat die gekke Ajam (kip, of naja haan) het leuk vond even luid te gaan kraaien. Hierdoor dacht ik dat het ochtend was, maar het bleek 01:30 uur in de nacht te zijn. Uiteindelijk ben ik maar weer verder gaan slapen en dit lukte gelukkig vrij snel. Nu ben ik, een paar uur later, wederom wakker geworden, maar dit keer niet door de ajam, maar door de moskee om 04:30 uur in de ochtend. Koko vertelde mij dat de meeste mensen in Jakarta om 05:00 uur naar het werk toe gaan en blijkbaar gaan ze daarvoor dan naar de moskee. Nu ik toch wakker geworden was en het toch best wel spannend vind al die nieuwe geluiden ben ik toch maar begonnen aan het schrijven van een blog. Dag 1 kan ik in ieder geval afsluiten als een leuke, goede dag met veel indrukken. Ondanks dat ik nu klaar wakker ben ga ik toch nog meer even proberen wat te slapen (05:22 uur). Morgen vertrekken we naar Sumatra, een rit van 7 uur met de ferry en auto, dus ik wil wel een beetje fit zijn.